Blog 5/6: Wanneer weet je écht dat je hersteld bent?

We kennen het allemaal.
Je hebt een grens getrokken, je weet dat je rust nodig hebt, maar toch… sluipt het oude patroon weer binnen.
“Ach, het kan wel weer,” fluistert je hoofd.
En voor je het weet, doe je weer wat je altijd deed.

Dat moment kwam ook bij mij.
Mijn zicht moest nog herstellen, ik kon geen contactlenzen verdragen.
En toen kreeg ik een oproep: “Kun je simuleren, we hebben een interessante casus voor jou.”

Ja, daar word ik blij van.
Dat is leuk, zet maar door.
Weer een beetje uitdaging, iets om over na te denken en me in te verdiepen.
Maar diep vanbinnen wíst ik… het is niet verstandig.

Toch begon de innerlijke strijd:

  • Ach, het kan wel weer.
  • Ik wil geen watje zijn.
  • Je laat een ander toch niet in de kou staan?

En toen flitste dat beeld van de operatietafel voorbij.
Complicaties.
Een arts die zó haar best heeft gedaan.
Als ik nu zou gaan werken, voelde het bijna als verraad.
Alsof al haar inspanning voor niets was geweest.
Zou ik echt zó eigenwijs zijn dat ik al haar werk teniet zou doen, alleen omdat ik… niet wilde wachten?

De eerste weken gaan nog. Je lichaam dwingt je om rustig aan te doen.
Maar zodra de zichtbare sporen vervagen, verandert alles.

Mensen snappen vaak wel dat je fysiek rust nodig hebt.
Geestelijke rust wordt ook nog erkend.
Maar hoe zit het met mentaal herstel?

Mentaal herstel betkent:

  • Het loslaten van het ‘moeten’.
  • Stoppen met jezelf pushen om weer te voldoen aan verwachtingen.
  • Ruimte geven aan je eigen proces.

Wanneer je je onveilig voelt, maakt je lichaam cortisol aan – het bekende stresshormoon.
Een beetje is geen probleem, maar langdurige stress zorgt ervoor dat je prefrontale cortex – het deel dat helpt bij rationeel denken, overzicht houden en keuzes maken – minder goed functioneert.
Ook de hippocampus, die betrokken is bij geheugen en informatieverwerking, raakt ontregeld.

Geen wonder dat je in stressvolle periodes meer piekert, blokkeert of niet goed uit je woorden komt.
Maar zodra je je veilig voelt, zakt die cortisolspiegel.
Je lichaam hoeft niet meer te vechten of vluchten.
Je hersenen krijgen weer ruimte om te leren, voelen en verbinden.
Veiligheid is dus geen ‘zachte randvoorwaarde’, maar een basisbehoefte.
En dat raakt aan een diepere laag: vertrouwen.

Wat mij opviel tijdens mijn herstel, was niet alleen het ongemak van het proces zelf,
maar ook hoe lastig ik het vond om hulp te vragen.

Mijn kinderen moesten bijvoorbeeld dingen voor me tillen of iets in huis doen – dingen die ik normaal gesproken zelf zou doen.
Het was eigenlijk zo gebeurd. Ik was dankbaar, maar het voelde ook ongemakkelijk.

Niet iedereen heeft naasten die begripvol blijven.
Sommige mensen krijgen na een tijdje te horen: “Nou, het is nu toch wel klaar?”
Vooral als er fysiek niets meer te zien is.

En dat is precies waar het ingewikkeld wordt:

  • Niet alleen voor degene die herstelt, maar ook voor de omgeving.
  • Zolang jij doet wat de omgeving verwacht, stel je hun belang boven dat van jezelf.
  • Als jij snel weer ‘normaal’ doet, heeft dat zo min mogelijk effect op hen.
  • Maar als je écht je tijd neemt, worden zij misschien geconfronteerd met hun eigen ongemak.
  • Tegelijkertijd: als de omgeving nergens tegenin gaat, ontbreekt ook de uitnodiging om weer in actie te komen.

En precies daar, in dat spanningsveld, lijkt voor mij alles samen te komen.
Alle gesprekken die ik ooit met mensen heb gevoerd – als professional én als mens – raken deze kern.

We willen helen, groeien, doorgaan.
Maar vaak zien we maar één kant van het verhaal.

Herstel raakt nooit alleen jou.
Het raakt ook de mensen om je heen – en ieder kijkt erdoorheen met z’n eigen bril.

  • Als cliënt probeer je opnieuw te leren vertrouwen op je lichaam. Je zoekt naar rust, ruimte en erkenning voor wat nog niet lukt. Zelf wilde ik zo snel mogelijk de regie over mijn leven terug, maar mijn lijf dacht daar anders over.
  • Als hulpverlener hoop je op fysiek herstel, gedragsverandering of zichtbare vooruitgang. Ik heb ook zelf aan de zijlijn gestaan en gezien hoe lastig het is als de omgeving andere verwachtingen heeft dan degene die herstelt.
  • Als mantelzorger wil je dat het goed gaat met degene voor wie je zorgt – én dat je ondertussen zelf niet kopje-onder gaat. Hoe zwaar en verwarrend die balans soms is, weet ik inmiddels van dichtbij.

Niemand is de ‘tegenpartij’. Maar de belangen verschillen wél.
En juist daar – precies daar – ontstaat vaak ruis.
We willen allemaal het beste. Maar wat ís dat eigenlijk?
Misschien begint het bij goede communicatie.
En een flinke dosis zelfkennis.
En misschien ook bij het besef dat niet iedereen aan hetzelfde stuur kan draaien – maar wel samen aan boord is.

In de systeemtheorie wordt gezegd:
“Een probleem bestaat nooit op zichzelf, maar altijd in relatie.”
Dat betekent dat herstel niet los gezien kan worden van je plek in het geheel.
Soms stokt je herstel niet omdat jij faalt — maar omdat de dynamiek om je heen niet meebeweegt.

(➔ Welke patronen om je heen nodigen uit tot groei en welke houden jou klein?)


Echte verandering vraagt dat iedereen een stapje naar binnen zet.

(➔ Welke stap naar binnen zou jij kunnen zetten, ook als de ander nog stilstaat?)

Hoe zou jouw herstel eruitzien als je alle lagen serieus zou nemen?
Als je niet alleen luistert naar je lichaam, maar ook naar wat er fluistert onder de oppervlakte?

Wat zou er veranderen als je jezelf net zo serieus neemt als de ander?


(Om helder te krijgen welke vorm van vertrouwen jij nodig hebt om écht te kunnen herstellen – zonder haast of ruis van buitenaf.)

In mijn volgende en laatste blog kijken we samen terug op de reis die we maakten — maar ook vooruit en dan krijg je het kompas in handen.

Contact

 

contact@praktijktupay.nl

06-20500091

KVK: 91679907

BTW: NL004908694B89

Bezoekadres:

Beuningen ( op afspraak)
Schoenaker 10, 6641 Beuningen SZ

Elst ( op afspraak)
Nieuwe Aamsestraat 32, 6662 ND Elst

"Ik val als CAT-therapeut onder GAT-Wkkgz klachtrecht en GAT-tuchtrecht bij de Geschilleninstantie Alternatieve Therapeuten (GAT). Voor meer informatie over mijn klachtenregeling zie: gatgeschillen.nl"

 

>