Blog 1/6: Van wazig zicht naar heldere keuzes

Een paar maanden terug vroeg iemand me:
“Wat was uiteindelijk de doorslag voor jou om écht voor jezelf te beginnen? Je hebt zo lang getwijfeld.”

Die vraag kwam binnen. In een fractie van een seconde was ik terug in dat ene beslissende moment. Het staat nog haarscherp op mijn netvlies, en ik voel het nog in elke vezel van mijn lijf.

Mijn keuze om mijn eigen praktijk te starten was geen plotselinge beslissing. Het was een proces. Goedbedoelde aanmoedigingen uit mijn omgeving – “Je kunt het echt wel, je bent er geschikt voor” – waren niet genoeg om me over de streep te trekken.
De doorslag kwam onverwacht. Totaal onlogisch. En toch glashelder.

Tijdens een oogoperatie.

We horen weleens verhalen van mensen die ‘wakker’ zijn op de operatietafel, ondanks narcose. Dat idee roept bij velen direct ongemak op.
Gelukkig: mijn ingreep zou een simpele routineklus worden, onder plaatselijke verdoving. Geen algehele narcose nodig dus. Ik zou alles bewust meemaken, maar geen reden tot paniek.

Tot het wél reden tot paniek werd.

Wat begon als een eenvoudige operatie, veranderde in een complexe, langdurige ingreep. Geen uur, maar ruim drieënhalf uur.
En daar lag ik. Wakker. Stil. Overgeleverd.

Geen verdoving voor wat er vanbinnen gebeurde, alleen aan de oppervlakte.
Geen uitknop. Alleen ademhalen. Alleen voelen.

Juist daar, op die operatietafel, werd ik geconfronteerd met thema’s waar we als mens vroeg of laat allemaal mee te maken krijgen. Thema’s die we liever vermijden, bagatelliseren of wegdrukken.

Want deze operatie ging niet alleen over zicht. Het ging over zoveel meer:

  • Over angst – en hoe ik die onder ogen moest komen.
  • Over vertrouwen – in mezelf, in anderen, in het proces.
  • Over doorzettingsvermogen – niet alleen van de artsen, maar ook van mezelf.
  • Over de impact die iemand op je leven kan hebben, zonder dat diegene dat doorheeft.
  • Over hulp durven vragen – en hoe lastig dat soms is.
  • Over de kracht van je omgeving – en hoe die het verschil kan maken in je herstel.

De betrokkenheid van de arts raakte me diep. Hoe ze onvermoeibaar streed voor misschien maar een fractie van zicht in mijn rechteroog. Voor een buitenstaander misschien een kleinigheid, maar voor mij: alles.

Die ervaring zette me aan het denken. En uiteindelijk zette het me in beweging.
Het werd het startpunt van mijn praktijk – én van een andere kijk op het leven.

Tijdens de operatie had mijn brein geen tijd voor redeneren of relativeren.
Mijn reptielenbrein nam het roer over: stil blijven, niet bewegen, overleven.
Dat reptielenbrein (de oudste laag van ons brein) bestaat uit de hersenstam en de hypothalamus.
Net als bij een hagedis is het gericht op maar één ding: overleven met zo min mogelijk energieverlies.
Het scant voortdurend op gevaar en kiest razendsnel tussen drie reflexen:
vechten, vluchten of bevriezen en aanpassen.
Je herkent misschien je eigen voorkeur al.

Mijn zoogdierenbrein – het limbisch systeem – probeerde intussen veiligheid te vinden.
Deze laag stuurt emoties, hechting en sociaal gedrag aan. Denk aan de innerlijke holbewoner:
die wil erbij horen, vermijden wat onbekend voelt en vertrouwen op de groep.
Bij dreiging zoekt dit brein troost, verbinding of bevestiging:
“Ben ik hier nog veilig? Word ik gezien? Is er iemand die me opvangt?”

En dat slimme, rationele mensenbrein – de neocortex –
dat zat werkloos op z’n handen.
Geen overzicht, geen taal, geen analyse.
Alleen het lijf dat voelde: ik heb nu even niets aan logica.
Volgens trauma-expert Janina Fisher is dit precies wat er gebeurt als je buiten je window of tolerance valt:
Je zenuwstelsel schiet dan in een van de uitersten:

Hyperarousal – alles aan: paniek, overcontrole, gespannen alertheid.
Hypoarousal – alles uit: verdoofd, afgehaakt, bevroren.

Je schakelt dan niet meer vanuit denken, maar vanuit instinct.
En dát gebeurt sneller dan je kunt bedenken.

Tijdens de operatie had mijn brein geen tijd voor ratio. Mijn reptielenbrein had de leiding: stil blijven, niet bewegen, overleven.

Maar wat me raakte, was dit:
✨ Ik bleef erbij.
✨ Ik voelde wat er gebeurde.
✨ Zonder oordeel.

En dat was nieuw.

Als hoogsensitief persoon (HSP) is dit geen onbekend terrein. Ons zenuwstelsel is letterlijk fijner afgesteld. We verwerken prikkels dieper én langer. Dat maakt dat we sneller buiten ons venster van draagkracht raken — niet omdat we zwakker zijn, maar omdat we voelen wat anderen vaak pas veel later opmerken.
Een geur. Een toon. Een sfeer in een ruimte.
Alles kan ons systeem aanzetten… of juist uitschakelen.
En soms is dat precies wat nodig is om iets écht te gaan zien.

(➔ Wat zet jou systeem razendsnel aan of juist uit?}

Ik begreep dat citaat altijd wel. Maar ik vóélde het pas op die operatietafel.
Daar, waar ik niets kon controleren — maar wél kon kiezen om erbij te blijven.
Om niet weg te duwen, maar waar te nemen.
En precies daar… begon iets te verschuiven.

(➔ Wat zou er bij jou gebeuren als je niet wegduwt, maar leert waar te nemen?)

Ben jij die moedige duiker?

Misschien ben je er klaar voor om te duiken.
Misschien dobber je liever nog even rond op zee, zoekend naar je eigen houvast. Weet het is allemaal goed.
Maar als je voelt: ik wil weten wat er onder het oppervlak ligt — dan is deze reflectiepagina voor jou.

Deze pagina is speciaal samengesteld voor mensen die bereid zijn eerlijk te kijken. Niet om zichzelf te fixen, maar om te ontdekken waar beweging mogelijk is.

Wat kun je verwachten?

  • 💭 Diepgaande vragen: om je gedachten en gevoelens te verkennen.
  • 🛠️ Praktische oefeningen: die je inzichten helpen omzetten in actie.
  • 😄 Een vleugje humor: want zelfontwikkeling mag ook licht voelen.

Voor je begint:
Zorg voor een rustige plek. Adem diep in. En weet: er zijn geen foute antwoorden – alleen ontdekkingen

Klaar om te duiken?
👇 Heb je de reflectiepagina bij dit blog al bekeken?
Dan heb je het eerste onderdeel van jouw persoonlijke onderwater-toolkit al gevonden: de parel.
Nieuwsgierig naar de rest van de symboliek? Hieronder vind je het volledige overzicht van de beelden die we in de komende blogs zullen verkennen…

Download hier de jouw persoonlijke spiegelboekje

Let op: Deze oefening is alleen geschikt voor mensen die zichzelf onder ogen durven te komen.

Bijwerkingen kunnen zijn:
1. Verhoogd zelfbewustzijn,
2. Spontane aha-momenten
3. Oonbedwingbare neigingen tot persoonlijke groei.

Er is nog zoveel te ontdekken onder de oppervlakte.
In blog 2 duiken we verder — op zoek naar de volgende laag.
Misschien voel je ‘m al. Wazig. Onbestemd. Maar klaar om zichtbaar te worden.

Contact

 

contact@praktijktupay.nl

06-20500091

KVK: 91679907

BTW: NL004908694B89

Bezoekadres:

Beuningen ( op afspraak)
Schoenaker 10, 6641 Beuningen SZ

Elst ( op afspraak)
Nieuwe Aamsestraat 32, 6662 ND Elst

"Ik val als CAT-therapeut onder GAT-Wkkgz klachtrecht en GAT-tuchtrecht bij de Geschilleninstantie Alternatieve Therapeuten (GAT). Voor meer informatie over mijn klachtenregeling zie: gatgeschillen.nl"

 

>
Open chat
Welkom bij Praktijk Tupay, hoe kan ik je helpen?