Over mij

Wie ben ik?

Lang heb ik mij afgevraagd wat maakte dat ik mij zo ‘anders’ voelde dan anderen. Waarom ik zo diep over bepaalde thema’s na kon denken, mijn stemming soms ineens zo kon veranderen en waarom ik niet net als iedereen van verjaardagsfeestjes hield.

Uit schaamte en om niet ‘raar’ gevonden te worden deed ik maar gewoon mee met wat er verwacht werd. Nadat ik de opleiding Facilitaire Dienstverlening & mijn middenstandsdiploma met succes had afgerond merkte ik dat het het vinden van een betaalde baan vanwege mijn visuele beperking  destijds lastig was.. Al vrij snel werd ik afgekeurd d.m.v. een vragenlijst, wat mijn gevoel van ‘niet goed genoeg zijn’ versterkte.

Mijn leven veranderde toen ik besloot om als vrijwilliger naar Peru te gaan, waar ik vervolgens een stichting heb opgericht voor mensen met een beperking. Ik vond het fijn om van betekenis te zijn voor anderen, want dat lukte mij destijds niet in Nederland, Ik ontmoette veel alleenreizende personen, voor wie de meesten de reis naar Peru meer een reis naar zelfontdekking was. En achteraf gold dat ook voor mij. Ik merkte hoe gemakkelijk er gesprekken ontstonden tussen medereizigers. Doordat je elkaar niet kende, konden ‘de maskers’ af die ik jaren op had om er maar bij te horen. En ik zeg bewust maskers want ik had er niet één, maar voor elke situatie een. (eentje voor op school, thuis, de dansschool, en eentje om de leuke lieve partner mee te kunnen zijn). Ik merkte dat met ‘vreemden’ je makkelijker de diepte in ging en al gauw werden er persoonlijke verhalen gedeeld. Het diepe nadenken begon in mijn voordeel te werken. Ik wilde steeds meer weten over bepaalde levensthema’s en voor ik het wist begon ik aan diverse cursussen, trainingen en uiteindelijk de opleiding tot psychosociaal therapeut. Maar toch voelde het nog niet helemaal kloppend en dekte dat niet helemaal de lading.

Naarmate de tijd verstreek ontmoette ik steeds meer gelijkgestemden en werd ik mantelzorger van iemand met psychische kwetsbaarheid. We konden uren praten, geen onderwerp was te gek of taboe. Tijdens de reguliere hulp die hij op dat moment kreeg, ontdekten wij dat het hem niet lukte om met zijn behandelaren die diepgang te bereiken. Die had hij nodig om de diepgewortelde overtuigingen te kunnen doorbreken, waardoor het effect van langdurige gedragsverandering ontbrak. Het voelde voor ons alsof ze onkruid aan het wieden waren zonder de wortel te behandelen. Doordat wij daarop vastliepen ontdekte wij dat een holistische benadering meer bij ons aansloot i.p.v. de traditionele therapie.

Inmiddels ben ik na vele zelfonderzoeken en studies erachter dat ik een hoogsensitieve high sensation seeker ben en werk vanuit een holistische benadering en levenswijze. Heb ik ervaren dat wij van jongs af aan vanuit ouders/verzorgers, school en de omgeving al leren dat wij iets moeten bereiken in het leven om gelukkig te worden. Leuke baan, partner, kinderen, mooi huis etc. Maar mijns inziens kan dit ook als een valkuil werken en stel je mogelijk je eigen geluk uit. Werken aan geluk door te zoeken naar….. is uitgesteld geluk want als je dan uiteindelijk die droombaan hebt, dat mooie huis of die leuke partner, vraag je je af waarom je niet gelukkig bent. Als mens vergeten wij te kijken naar wat er om ons heen gebeurt in het hier en nu omdat wij maar blijven focussen op dat ene doel.